ผมเป็นคนกรุงเทพ เกิดที่นี่ โตที่นี่ เรียนมหาวิทยาลัยก็ที่นี่
เมืองหลวงของประเทศไทย เมืองที่มีวิธีการขนส่งเราจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่งให้เลือกมากมาย ตั้งแต่รถไฟ รถไฟฟ้าบนดิน รถไฟฟ้าใต้ดิน รถเมล์ รถบัส รถกระป๋อง รถส่วนตัว รถสองแถว รถแท็กซี่ มอเตอร์ไซค์รับจ้าง จักรยานยนต์ส่วนตัว จักรยาน เรือ เครื่องบิน ไปจนถึงสองเท้าที่ติดตัวมาแต่เกิด
มากมายจริงๆ ไม่รู้ว่าที่ไล่ไปครบรึเปล่า แต่เท่าที่เคยใช้และนึกออกน่าจะประมาณนี้
แต่ถ้าจะให้จัดเบสท์ ๓ ที่ชอบที่สุด อันดับ ๓ ผมยกให้รถเมล์ พาหนะที่มีให้เลือกหลายสาย หลายขนาด หลายประเภท ทั้งรถแอร์ รถไม่แอร์ รถสีส้ม ครีมแดง ครีมน้ำเงิน ขาว
ผมชอบรถเมล์เพราะราคาที่ไม่ได้แพงมาก และสามารถขนส่งเราจากที่หนึ่งไปที่หนึ่งได้โดยสามารถมองดูผู้คนและระหว่างทางได้
อันดับ ๒ ผมยกให้รถไฟ พาหนะแสนเชื่องช้าที่พาเราขนส่งข้ามจังหวัดด้วยความเร็วต่ำ(ยกเว้นคุณจะนั่งสปรินเตอร์ซึ่งไว) ผมชอบรถไฟเพราะได้ดูวิวระหว่างทาง แม้จะช้าไม่ทันใจหลายคน แต่ก็เป็นพาหนะที่ทำให้เราได้เห็นความสำคัญของสิ่งที่อยู่รอบตัวและระหว่างทาง
อันดับ ๑ ผมยกให้สองเท้าที่ติดตัวมาแต่เกิดนี่แหละ พาหนะที่เชื่องช้าที่สุด แต่ถามว่าทำให้ผมจัดให้เป็นอันดับ ส่วนหนึ่งเพราะเป็นทางที่ผมเลือกบ่อยที่สุด ทั้งไม่เสียสตางค์ ได้ออกกำลังกาย และยังได้มองสิ่งที่อยู่ข้างทาง ทำให้เราสามารถจดจำตำแหน่งที่ตั้งต่างๆได้ดีกว่าพาหนะหลายๆอย่างๆ
จะเห็นว่า ตัวเลือกของผมส่วนใหญ่ที่ชอบมักจะมีคำว่า "ระหว่างทาง" อยู่เสมอ
ครับ ผมเป็นคนชอบระหว่างทาง
เพราะระหว่างทางเป็นสิ่งที่อยู่ระหว่างต้นทางกับปลายทาง เป็นสิ่งที่เราจะต้องผ่านอย่างไม่มีทางหลบเลี่ยง
ถามว่าระหว่างทางดียังไง
ระหว่างทางดีตรงที่ทำให้เราเห็นว่า ความสวยงามไม่จำเป็นต้องอยู่ที่ต้นทางหรือปลายทางเสมอไป ระหว่างทางเองก็มีสิ่งที่สวยงามเช่นกัน
แม้บางครั้งอาจมีสิ่งที่ไม่สวยงามเข้ามาปะปน แต่นั่นก็ทำให้เราได้เรียนรู้
ผมเชื่อว่าทางเดินที่โรยด้วยกลีบกุหลาบไม่มีจริง(ยกเว้นคุณจะโปรยมันระหว่างทางที่คุณเดิน)
ไม่มีทางไหนที่ปลอดภัย๑๐๐% สะอาด๑๐๐% ดี๑๐๐%
ทุกเส้นทาง ทุกพื้นที่ล้วนมีความน่าเกลียด ความสกปรก ความอันตรายอยู่เสมอ เพียงแต่มันอาจจะแอบอยู่ในสิ่งที่คุณคิดว่ามัน "สวยงาม"
ระหว่างทางนี้เองที่จะเป็นสิ่งที่บอกกับเราว่า ยังมีสิ่งเหล่านี้อยู่ในโลก
ผมไม่ได้หมายความว่าคนโลกสวยเป็นคนที่มองโลกไม่เป็น
แต่สำหรับตัวผม โลกนี้มีทั้งความสวยและความขี้เหร่ มีทั้งด้านดีและด้านชัว มีทั้งด้านปลอดภัยและอันตราย เหมือนกับหยินหยาง
จะมองโลกเพียงด้านเดียว หรือจะยอมรับโลกทั้งสองด้าน
คุณเท่านั้นที่เป็นผู้ตัดสิน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น